Omdat je meer bent dan je werk alleen

Meer dan … coaches hebben één of andere manier van natuur beleven in hun methodiek gestopt. Letterlijk bewegen geeft aantoonbaar goede impulsen aan je brein, het is niet voor niets het stokpaardje van Professor Erik Scherder.
En ik doe het dan ook nog telefonisch. Dat is nóg prettiger, omdat het helpt om je op je eigen gevoel te concentreren.
De telefoon schept een bepaalde afstand waardoor je nog meer bij jezelf blijft.

Dat weet je pas als je het probeert. Ervaringen uit je verleden geven geen garantie voor nu.
Wat ik wél weet, is dat ik veel klanten krijg die he-le-maal niks van zweverige dingen moeten hebben. Maar die wél komen, enorm veel baat hebben bij deze aanpak en vooraf zeiden: ‘als Fleur het al aanraadt.. dan moet ik het toch eens proberen…’

Als we tegenover elkaar zouden zitten, zitten we figuurlijk als het ware vastgevroren in onze stoel. Als je dan denkt: ‘dit weet ik niet…”, zal je lichaam nog verder verstarren, waardoor je hoofd niet verder komt dan “weet ik niet- weet ik niet”.

Tijdens mijn coaching loop jij. Of je ijsbeert. Of je staat wat met je voet in een waterplas te vegen, of in het zand. Of je zit op je hurken bij een mierenhoop.
En als ik je dán een vraag stel, en je even zoeken naar het antwoord, zal je lichaam bewegen. Je gaat staan. Rekt je uit. Komt weer in beweging of je draait je om. En dán, plots, komt daar ook het antwoord. In je hoofd. Dat doet beweging met je.

Het korte antwoord is dus: deze buitencoaching is -tig keer efficiënter dan gewone coaching in een praktijk.

Als je dit vraagt, geef je al aan dat je twijfelt. De vraag is dan: waarover twijfel je precies? Over geld uitgeven? Dat is het meestal niet. Maar aan jezelf, is dat lastiger? Tja, deze coaching kun je niet wegboeken als bedrijfstraining. Niemand die het voor je vergoedt. En je hebt zelfs niet het alibi dat je het doet omdat het zo mooi op je CV staat. Dus als het voelt alsof het ‘not done’ is om dit voor jezelf te doen? Dan ben je er misschien wel het meest aan toe 😊.

Sorry, maar nee. Deze coaching daagt je uit om een beetje te dwalen. Te verkennen. Weg uit je hoofd.
Dat krijgt geen kans als jij ondertussen scherp moet blijven op het verkeer. Zelfs hardlopend en fietsend houd je daar last van. Wandel maar wat. Gewoon een rondje door het bos, of heen en weer op een recreatiestrand, is ook prima.
Als je maar buiten bent, in het groen, op een zo rustig mogelijke plek. En die paar mensen die je dan tegenkomt? Die lopen ook lekker te dwalen. Of wachten op het telefoontje van hun coach 😊.

Nee. Ook deze boontjes dop je ‘all by yourself’. Daar ben je goed in, dus dat is ook niet de vraag. De enige reden waarom je deze vraag leest is dat je het moeilijk vindt om zomaar, zonder tegenprestatie, lief te zijn voor jezelf.

Ja en nee.
Bij wandelcoaching loop je meestal zij aan zij, offline. Ik werkte al online vóór de Coronamaatregelen omdat ik geloof in de kracht van de ruimte die je daardoor voor jezelf hebt. Je hoeft ook niet persé te wandelen, zolang je maar buiten bent en de natuur kunt ervaren.
Bij mindful walking doe je dat ook, maar is de rol van de coach beperkter en wandel je vaak met een groep buiten.
Los van dit alles: elke coach is anders, en zelfs elk coachingsmoment is anders.